" คำยก " จากมิตรร่วมทางผู้เดินไปก่อนหน้า
" ดนตรีแห่งชีวิต"
ย่อมบรรเลงด้วยเครื่องสายประสบการณ์
ดำเนินไปด้วยเครื่องเคาะแห่งวันเวลาเป็นจังหวะ
เสริมด้วย ลม จากเครื่องทองเหลืองและเงินอันทรงค่า
...ลมที่ระบายออกสู่ตั้งแต่ปฐมกาล
มันถูกให้ความหมายด้วยเนื้องร้องแห่งประวัติศาสตร์อันยาวนาน
ตามเส้นทางของมัน...ที่ไม่ซ้ำ
แต่...ชีวิตแห่งดนตรีที่ไม่มีดนตรีแห่งชีวิต...ช่างหลอกลวง
และกลวงเปล่าจริงหนอ
ไม่พอแต่เพียงแห้งแล้งไร้สัจจะเท่านั้น
แต่ยังไม่จริงใจอีกด้วย
เราบรรเลงเพียงบทหนึ่งแห่งชีวิต...
ยังมีค่ากว่าพันบทที่เป็นอื่น
เรามิได้ตั้งใจบันทึกภาพ...แต่เราจงใจหยุด ขณะ ของชีวิตไว้
เพราะในใจมีคำอยู่ก่อนแล้ว...ที่อยากเขียน
เพื่อบันทึก ขณะ เหล่านั้น
เขาได้บันทึกชีวิตแห่งความเชื่อมั่นลงเป็นหนังสือแล้ว
เขาได้บรรเลงดนตรีแห่งชีวิตแล้ว
ป.จันทร์ 2 ก.ค. 1989 คลองกุ่ม
