L'ÌSOA DE SAN PÊ

in lìgure

Into panorama de zòne lenguìstiche un pòsto particolâ o ghe tocca à l'Ìsoa de San Pê à sud-òvest da Sardegna arente à l'Ìsoa de Sant'Antiòcco.
Da 250 anni i abitanti de st'ìsoa consèrvan lengua, cuxinn-a e cultùa da tæra d'orìgine (a Liguia). De stampo zeneise anche l'architettùa (o se peu notâ à Carlofòrte ch'a l'è a çittæ de l'ìsoa).
Tutto comensa do 1541 quande un gruppo de mille Zeneixi (de Pegi, precisamente) pàrtan pe mâ appreuvo a-i scignöi da seu çittæ (I Lomellin) e rìvan a-o pòrto de Tabarka in Tunixìa pe dedicâse a-a pesca do coälo. A-o prinçipio do '700, appreuvo a-e numerose incurscioin di pirati, han açettòu l'invïo de Carlo Emanuele III re do regno sardo-piemonteise e han stramuòu in sce l'Ìsoa de San Pê, allantô disabitâ, e han fondòu Carlofòrte (in onô do sovran).

Comunitæ tabarchinn-e (de idiòma lìgure).

I Tabarchin (abitanti de l'Ìsoa de San Pê e de Cädessedda) son orgoggiosi de seu orìgine zeneixi coscì c'han sempre conservòu e seu tradiçioin. Ma a seu originalitæ a no finisce miga chì. A cuxinn-a, de fæti, a l'è 'na mescciùa de gusti zeneixi (pasta co-o pesto pe exempio), sardi (i piäti a base de tonno comme o mosciamme e a pasta co-a bottæga) e àrabi (kuskus e cascà).
Quande se riva a-o pòrto de Carlofòrte donca se peu passaggiâ pe-i caroggi e sentî parlâ o zeneise comme se un o se trovesse in Liguia.

Manuela Pavanello

Inti caroggi de Carlofòrte...