PH 16 - dames  naar ANTWERPEN

Het verhaal uit de Geelvink van nov. 2000

Foto is een scan uit de Geelvink. De gezichten zijn moeilijk te onderscheiden.
Mag ik van een van jullie het origineel?

Tijdens een barbecue van "ons elftal" ontstond het idee om eens een dagje te gaan winkelen met alleen de dames. Dit werd door alle dames heel erg leuk gevonden, maar nog leuker was 2 dagen en het leukst was wel 3 dagen.

Als gedreven reisleidsters begonnen Lidy en Agnes enkele reisburo’s af te lopen (wat ze overigens in Antwerpen nog niet verleerd hadden) en kwamen met een leuke reis naar Antwerpen thuis. Allen stemden toe en een datum was snel geprikt. Dit werd het laatste weekend van september. Uitgezwaaid door onze mannen en onder de bezielende leiding van de "olsten" Agnes en Lidy, begon de treinreis naar België. Onderweg kregen we van één van onze sponsoren allemaal een leuke hoed. Zo konden we elkaar niet kwijt raken.

Na een voorspoedige reis met enkele overstapjes, kwamen we om ± 2 uur in Antwerpen aan. Eerst even zoeken naar ons Golden Tulip Hotel, op papier niet ver, maar lopend met een zware sporttas, wel iets te ! Maar we bleven opgewekt want we hadden tenslotte een mooi weekend voor ons.

Een windje zorgde ervoor dat de hoed van Remmy tussen de trein en het perron terechtkwam, maar een paraplu bracht uitkomst.

Na indeling van de kamers zijn we gaan winkelen. "Nou ja, winkelen ?" We werden door de twee olsten "gedropt" in een winkelstraat met heel veel terrasjes. Omdat de meesten van ons nog geen Frankskes hadden konden we dus geen inkopen doen. Dus werd het maar een "terrasje pikken".

Dit was niet het goedkoopste terras van Antwerpen want f. 7,50 voor een glas jus d’orange vondt Corry toch wel erg veel.

Eindelijk na 2 uur kwamen Lidy en Agnes terug. Ze hadden nog een heleboel te regelen (zeiden ze) maar volgens ons zijn ze verdwaald (geeft niets hoor !). Ook de telefoon van Agnes had Belgische kuren. Geen geluid, wel gevoel ! Dus plots kreeg haar GSM-etje een andere naam. ’s Avonds zijn we wel wezen winkelen en stappen.

Eerst moest er geld gewisseld worden, samen van 1 bankrekening geeft minder kosten. Maar als tijd geld is dan waren we wel erg duur uit, of het heeft aan de Belgische pinautomaten gelegen. Geen idee !

Een uur later dan gepland zaten we op een heel gezellig terras midden in Antwerpen. Hier hebben we heel lekker gegeten.

’s Avonds hebben we de metro teruggenomen naar ons hotel. Bij de 5^e halte moesten we eruit, maar omdat metrorijden bij ons in Twente nog niet zo’n groot begrip is, is zoiets best moeilijk. Als dat ding stil staat, moet je op een knopje drukken en heb je enkele seconden tijd om uit te stappen. Niets moeilijks aan ! Maar als je blijft wachten tot de deur vanzelf opengaat, ja, dan wordt het krap aan als 11 dames door dezelfde deur naar buiten willen. Zo zagen we (10 dames) vanaf het perron de tram weer vertrekken met aan de binnenkant, Lidy. Dat we dit niet droog hebben gehouden, snapt u wel ! Eén halte verder konden we haar gelukkig weer omarmen. In ons hotel nog een afzakkertje genomen en heerlijk geslapen. Wel was er een raar geluid "tjoeke-tjoeke-tjoeke" op één slaapkamer, wellicht nog een nasleep van de tramstory.

De volgende morgen werden we om 9 uur aan het ontbijt verwacht. Dat Lidy nog een beetje onder de indruk was uitte zich in een bijna valpartij met haar boterhammetjes. Raar trapje overigens, waar je van af moest, hè ?

Dat Sabine te laat was voor het eten werd direkt bestempeld als "overtijd". Cecile zorgt ervoor dat alles goed komt, want ze heeft gehoord en gelezen dat alle kinderen vanaf 12 jaar f. 200,-- krijgen van de belasting. Nu wil het noodlot dat de kindertjes van Cecile en Gerard net die leeftijd zijn overschreden dus … geen poen.

Maar Cecile vindt dat geen probleem en wil wel een zaadje ingeplant hebben (waarom Gerard ?). Irma offert zich hiervoor op en gaat cola drinken (Ergens is gezegd dat alcohol "anti" is). Wij wachten af.

Na het eten lopen we naar de haven van Antwerpen.

Daar stond onze verrassing voor ons klaar, 11 fietsen ! De gids liet ons hele mooie stukjes van Antwerpen zien. Wat een belevenis, 2 uur fietsen door Antwerpen. Geweldig !!

’s Middags hebben we gewinkeld, heel gezellig. Veel kleding werd gepast en weer weggehangen. Toch nog leuke dingen gekocht maar niet voordat we hadden uitgerekend of het in Nederland niet goedkoper was. "Ons Tukkers bint zunig !"

’s Avonds hebben we lekkere Belgische frites gehad. Later nog een heel gezellig bruin café opgezocht en een lekkere pint en neut gedronken.

Corry zat op een niet zo gunstige plaats want ze had last van de tocht, het ging haar ene oor in en het andere weer uit. Wat een heerlijk doorgeblazen gevoel moet dat geven, zeg.

’s Avonds laat zijn we goedgemutst weer naar ons hotel gegaan. Enkelen lopend en enkelen met de tram. Dat er enkele wandelaars tussen zaten wisten we al, maar wat schetst onze verbazing dat op een gegeven moment Ine en Hetty weg zijn. Stille hoop dat ze al op de kamer waren, maar mooi niet dus. Beneden in de bar ? Vergeet het maar. Tja, dan word je ongerust en ga je maar op zoek. Gelukkig, daar waren ze. Waren ze toch verdwaald! Zomaar in die enge grote stad. Blij dat we elkaar weer zagen zijn we bij Remmy en Agnes op de kamer maar een borrel gaan drinken.

Tegen 1 uur naar bed gegaan en na nog gezellig gekletst te hebben en op muggenjacht zijn geweest (Ine is allergisch voor muggen), zijn we gaan slapen. Maar ’s morgens werd Willy wakker met een jeukende muggebult.

Na het heerlijke ontbijt zijn we naar de Vogeltjesmarkt gegaan. Goede afspraken zijn gemaakt. We moesten om half 1 weer terug zijn bij het "Stella Artois café". Ieder ging z’n eigen weg. Leuke dingen werden gekocht, van bijbel tot string. Zo kwam Sabine tot de ontdekking dat Mark nog maar 1 veter in z’n voetbalschoen had, dus verraste ze hem met een nieuwe veter (kleur goed, Mark ?).

Dat Remmy op koopjesjacht was gegaan is ons allen duidelijk. Bij alles wat ze zag zei ze "BEF 200" of "BEF 100". Dit overigens zonder bijbedoeling hoor!

Tegen half 1 maar weer het cafeetje opgezocht en een lekkere Irish Coffee genomen met een lekkere tosti. Dit was wel weer erg duur, hè? ± 10 gld. Doen we dus niet weer. Maar we moesten toch wachten op Jeannette. Waar was ze nu? We hadden toch duidelijke afspraken gemaakt !

Tja, als je dan bedenkt dat er wel meer cafeetjes met "Stella Artois" uithangborgen zijn, dan treft Jeannette geen schuld. Ze dwaalde van de ene Stella naar de andere Artois. Wat heeft ze veel gezien van Antwerpen !

Om half drie zijn we weer met de trein richting Holland gegaan, nadat we onze "koffers" bij het hotel op hebben gehaald. Best ietjes jaloers waren we op de koffer van Corry. Allemaal zeulden we met een zware last, maar Corry’s koffer had wieltjes.

Tegen kwart voor 7 ’s avonds waren we weer in Almelo, alwaar al onze mannen ons op stonden te wachten
(klasse, kerels !).

Samen zijn we lekker uit eten gegaan bij de Chinees "International". Hier werden allerlei lekkere gerechten op tafel gezet en heeft ieder z’n buikje rond gegeten.

Veel nagepraat en gelachen, dat begrijpt u wel.

Als laatste wil ik Agnes en Lidy bedanken voor het gezellige weekend en de goede zorgen. Ook alle andere dames, bedankt voor de gezelligheid en nogmaals bedank ik m’n slapie Ine voor het slapen zonder snurken.

Willy