SAÚDE

• A importancia da saúde na vida de todos fai que abordemos con seriedade este tema. Debe ser un principio de X.S.G. a loita pola defensa do sistema público de saúde gratuíto e de calidade, a traverso de medidas diversas, entre as que pode figura-la participación nas plataformas sociais creadas ó efecto.
• A sanidade é, sen dúbida, un dos pilares da ideoloxía socialista, e así o demostrou o Partido Socialista Obrero Español durante a súa etapa á fronte do governo do Estado. A ledicia de comproba-la maior dignidade humán coa mellora da calidade da sanidade non debe facer que nos deteñamos na procura do perfeccionamento do sistema sanitario. Conqueriuse espallar este servicio a case toda a poboación. Os cidadáns do Estado Español tiveron dereito a unha sanidade gratuita e igual para todos, independentemente das súas posibilidades económicas. Pero este aumento na cobertura sanitaria produciu unha masificación, chegando incluso á saturación dos hospitais, o que desembocou en longas listas de espera e un empeoramento da calidade do servicio. Isto permitiu a consolidación da sanidade privada, que, xunto coa desafortunada política dos gobernos conservadores en distintos ámbitos e coa confrontación con certos sectores dos médicos, provocou unha preocupante involución no desenrolo da sanidade, o que pode encamiñarnos de novo a unha sanidade clasista, na que perigue a dignidade do proletario.
• Non somos quen de cuestiona-lo sistema conquerido polo pobo durante moitos anos de loita, pero si nos atreveremos a tentar aportar algunha suxerencia que axude a acada-los fins establecidos pola nosa fermosa idea, o socialismo:
• - A sanidade é pública e gratuita para tódolos cidadáns. Os socialistas galegos debemos realizar unha política sanitaria que asegure a universalización deste servicio para tódolos galegos, sen exclusión.
• - Consideramos que unha das principais melloras que os socialistas galegos debemos aportar ó sistema sanitario é un troco na atención ós enfermos mentais: debemos construír en Galicia os centros adicados ás enfermidades mentais, de xeito que se poida atende-la demanda existente. Coidamos que non podemos facer recaer a responsabilidade destas persoas sobor dos seus familiares, aínda que a familia é sempre un elemento beneficioso na curación de calquer enfermo. O Estado debe ofrecer unha atención eficiente e especializada, de xeito que se evite que, como ata agora, sexan especialmente as amas de casa as que teñan que atender ós cidadáns con enfermidades mentais.
• - Pensamos que se debe desliga-la atención a drogodependentes da atención a enfermos mentais. A adición ás drogas -consideramos obviamente a alcolemia como unha das principais drogas- necesita un tratamento distinto do que se aplica ás enfermidades mentais, polo que Galicia precisa dos centros axeitados para aplicación deses tratamentos.
• - Asimesmo, cremos que a base da sanidade pública debe se-la relación médico-enfermo. Debemos dotar de maiores competencias ós médicos de cabeceira. Debemos impedir que, como se ven facendo ata o de agora, estes descarguen o seu traballo nos especialistas, o que é unha das causas do colapso que se produce nos hospitais públicos. Para conquerir iso, debemos dotar de mellores medios ós centros de saúde das vilas galegas, xa que é aí onde debemos e podemos mellora-la atención ó enfermo. Ademais, debemos dotar da tecnoloxía precisa a estes centros para que poidan asumir estas responsabilidades. É necesario conectar por redes informáticas cada un dos despachos dos centros de saúde entre eles e cos centros especializados, de xeito que os médicos de cabeceira poidan obter outra opinión cualificada sen ter que mandar ó paciente ó centro de especialidades, evitando as molestias e os gastos que elo supón, e evitando aumenta-las listas de espera. É imprescindible dotar da infraestructura en telecomunicacións precisa, para que se poidan envia-las imaxes dixitalizadas dun centro a outro, ou, por exemplo, para que os médicos teñan acceso a bancos de datos onde conquerir calquera información que precisen para emitir un diagnóstico.
• - Na nosa opinión, debemos evitar no posible as grandes superficies hospitalarias, xa que levan inherentes certo caos e desorde, dado o gran número de persoas que se moven nelas. Isto provoca un descontrol sobor da situación, que acaba repercutindo na atención ó pacente. Coidamos que o cidadán síntese máis arroupado nos centros de saúde, onde ten máis familiaridade co entorno. Por elo, a política da Xunta de Galicia debe ir encamiñada á mellora da atención primaria nos centros de saúde.
• - En ningún caso permitiremos ningún tipo de taxa ou imposto sobor dos medicamentos ou consultas. Somos conscientes do malestar que crea entre a poboación o feito de que moitas persoas se aproveitan da sanidade pública. Todos coñecemos exemplos nos que pensionistas abusan do feito de teren medicamentos gratuitos, pero isto non xustifica en ningún caso novos impostos, e menos no senso en que os establecen os partidos conservadores, no que as taxas non son en ningún caso proporcionais ós ingresos das persoas. Coidamos que os verdadeiros responsables desta situación son os médicos: eles si poden evita-lo abuso dalgúns cidadáns, pero resúltalles máis doado non implicarse. Este é outro dos motivos que nos invitan a considerar un troco sustancial no control sobor dos médicos, e no regulamento interno.
• - Vehículos: Todo centro de saúde debería posuír vehículos que permitiran o desprazamento dos médicos ós domicilios dos pacientes. Debérase, incluso, de contempla-la figura do doutor destinado a estes menesteres, sempre e cando se conquerira a compenetración precisa entre o médico de cabecera do paciente e dito doutor itinerante.
• - Tarxetas magnéticas: Sen dúbida, a introducción das tarxetas magnéticas para cada paciente suporía unha considerable mellora dos trámites burocráticos, así como un importante aforro a longo prazo, xa que, unha vez que se conquira a conexión informática entre centros de saúde e farmacias, elo conlevaría a eliminación de recetas; sen esquecer que mediante un sistema similar tamén se podería prescindir dos volantes para especialistas.
• - A consulta a un dos referidos especialistas, se é precisa, non debera ter que ser solicitada polo cidadán, senón que unha vez que especialista e médico de cabeceira acorden a necesidade de tal consulta, no mesmo intre se lle comunicará ó enfermo a data e hora da súa consulta, sen ter que preocuparse por ter que pedir vez, eliminando máis trámites, o que repercute na comodidade do cidadán.
• - Atención xeriátrica: Unha das principais deficiencias do actual sistema sanitario é o da atención ós nosos vellos, que, pola súa condición, constitúen un dos sectores sociais que precisan máis consideración. Todo ser humán precisa o coidado do Estado, pero, principalmente, os da terceira idade. Non se pode consentir que os nosos vellos vivan en condicións infrahumáns. Son precisas melloras no plan de atención ós maiores. Galicia debe posuír un número axeitado de residencias que dean cobertura total á demanda existente, así como continuar coa política, comezada na etapa socialista, de entretemento dos anciáns. Accións como as viaxes do I.N.SER.SO., amosaron unha mellora na calidade de vida deste colectivo, que ademáis conleva un importante aforro en sanidade, xa que implica unha mellora no ánimo da persoa que a fai menos propenso á enfermidade. Debemos entende-lo entretemento dos vellos como unha vacinación contra a enfermidade. Non se pode permitir que ningún vello galego viva en soidade, traballando ata idades pouco recomendables, como sucede hoxendía nas nosas aldeas. Un dos obxectivos da política socialista é conquerir o respeto da dignidade humán, e isto leva implícito o que toda persoa teña unha senectude tranquila, protexida polo Estado.
• - Revisións obrigatorias: Consideramos que unha medida que suporía un importante custo a curto prazo, pero un importantísimo aforro a longo (tanto en consultas coma en medicamento), sería a de obrigar a tódolos galegos a pasar unha ou máis revisións médicas no ano. Os centros de saúde deberían enviar unha carta a cada galego asignándolle hora e día de consulta, e sería obrigatoria a súa asistencia, estando ese día libre de toda obriga de traballo ou ocupación. Isto suporía poder atallar moitas enfermidades a tempo, evitando as desagradables consecuencias que estas poden traer. Evidentemente, os custos de prevención son sempre inferiores ós que supoñen a curación, polo que esta medida suporía un importante aforro para a sanidade pública, o que permitiría a súa supervivencia. Iso si, este aforro non se produce inmediatamente e chocaría cos intereses dos partidos de rentabilizar electoralmente a política realizada no periodo de catro anos.
• - Doantes: Un dos principais problemas da sanidade é falla de doantes, tanto de órganos como de sangue. En ningún caso consideraremos éticamente aceptable a retribución económica ós doantes, pero si cremos que temos que potenciar activamente a doación. É preciso facer campañas de sensibilidade, e procurar maiores beneficios para os doantes. Un doante adopta un postura solidaria ante a sociedade polo que ten que ser premiado por esta antes que os que permanecen indiferentes antes as necesidades do colectivo.
• Dentro das enfermidades provocadas pola e/ou que provocan discriminación e que afectan á xuventude, debemos falar de:
• -SIDA.
• -Drogadicción
• -Anorexia e Bulimia

• No estado español a SIDA é a primeira causa de mortandade na poboación de 25 a 39 anos.
• A loita contra a marxinación social e o rexeitamento que se produce cara ós afectados polo V.I.H. ha de ser unha acción importante na nosa Organización. A prevención da S.ID.A. e a loita contra o rexeitamento social serán prioridades no noso traballo, que se baseará en:
• - A loita polo aumento significativo da dotación económica ás asociacións que traballan na prevención e atención dos enfermos da S.ID.A., así coma dos cartos adicados á investigación da enfermidade e á busca dunha vacina para a súa curación.
• - O impulso e participación en campañas de prevención e solidariedade onde promovamos o uso do preservativo.
• - A loita polo abaratamento do preservativo.
• - A gratuidade dos medicamentos para tódolos enfermos que así o soliciten.
• - A información sobre a S.ID.A. e o fomento da educación, tanto no ensino público coma no privado, e a existencia de servicios específicos de atención á mocidade.
• - A nosa manifestación en contra da marxinación dos enfermos da SIDA e a aposta pola integración dos mesmos na sociedade.

• A solución deste problema debe buscarse nun marco internacional en dous sentidos:
• - Reducción da demanda: loitando contra as condicións sociais que motivan as toxicomanías, recoñecendo éstas como unha enfermidade social e, polo tanto, á/ó toxicómana/o como un enfermo. Ademáis, é preciso educar á mocidade en estilos de vida saludables, xerando as condicións que fagan posible a plena integración da/o moza/o na sociedade.
• - Reducción da oferta: nas drogodependencias orixinadas por drogas ilegais a reducción prodúcese mediante un descenso da producción e/ou un maior control do comercio internacional do narcotráfico nas súas dúas vertentes: distribución e comercialización do producto, e branqueo de cartos xerados por este comercio. A reducción da oferta de drogas legais-tradicionais supón tamén a adopción dunha serie de medidas de carácter internacional que hoxe por hoxe ningún goberno plantexa.
• DESPENALIZACIÓN.
• Xuventudes Socialistas de Galicia avogan pola non penalización do consumo e posesión para consumo de drogas ilegais.
• Con respecto á despenalización do comercio das drogas teremos en conta os siguentes factores:
• - A distinción ética entre as drogas legais e ilegais.
• - As consecuencias do abuso no uso das diversas drogas.
• - Valoración da situación actual.
• - As repercusións dunha posible despenalización.
• Serán accións a desenvolver:
• - Aproximación á realidade do consumo de drogas no noso País.
• - Avaliación dos centros públicos asistenciais existentes nos nosos concellos.
• - Realización de campañas de prevención e información á mocidade.
• - Apertura dun debate sobre as drogas na nosa federación.
• - Educación para a saúde e análise dos factores que levan ó consumo de drogas. Busca de alternativas.

• Esta enfermidade, que afecta maioritariamente ás mozas, ten a súa orixe na sociedade de consumo, nos estereotipos e concepto de beleza vixente, e conleva discriminación e autodiscriminación. Non só é necesario concienciar á sociedade para non manter posturas separatistas cara esta doenza, senón tamén axudar a fomenta-la información e apoio psicolóxico a eses enfermos para que eles mesmos non se autodiscriminen.
• Dende X.S.G. traballaremos nos seguintes eidos:
• - Análise da situación da enfermidade en Galicia, e denuncia da posible pasividade das autoridades sanitarias galegas ó respecto. Plantexamento dunha alternativa sobre o seu tratamento nos hospitais do SER.GA.S.
• - Información sobre a doenza: o seu tratamento, onde dirixirse, cómo se produce, factores sociais que inflúen nela, síntomas...
• - Denuncia dos factores sociais que provocan esta enfermidade. Fomento de programas de análise crítico contra a publicidade, pois é un factor de importante influencia en adolescentes.
• - Realizar campañas informativas e preventivas.