ลองอ่านดูนะคะ

กาลครั้งหนึ่งมีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวมรวมความรู้สึกทั้งหมดอาศัยอยู่ด้วยกัน ความสุข ความเศร้า ความรู้ และอื่น ๆ รวมทั้ง ความรัก วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่า เกาะกำลังจะจม ดังนั้น ทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจจะอยู่บนเกาะความรักต้องการที่จะอยู่จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้ว ความรัก จึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ.…. ความรวยแล่นเรือผ่านความรวยตอบว่า “ ไม่ได้หรอก ฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือฉันหนะเต็มไปด้วยทองและเงินแล้ว มันไม่มีที่สำหรับคุณ” ความรักตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาเหมือนกันด้วยเรือลำงาม “ ความเห็นแก่ตัว ช่วยฉันด้วย” “ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอก ความรัก คุณหนะ ทั้งเปียก และอาจทำให้เรือฉันเปียกด้วย” ความเศร้าได้พายเรือใกล้เข้ามา ความรักก็ได้เอ่ยขอความช่วยเหลืออีก “ความเศร้า อนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ” “ โอ ความรัก ฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียวขอโทษนะ” ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกันแต่เขาไม่ได้ยินแม้เสียงร้องเรียก ขอความช่วยเหลือ ของความรักเพราะมัวแต่กำลังสุข ทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “ มานี่ความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง” เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง ความรักรู้สึก ขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมาก จนลืมถามชื่อว่า ใครคือผู้ใจดีผู้นั้น เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินที่แห้ง คนแก่ก็จากไปตามทางของเขา ความรักนึกขึ้นมาได้ว่าลืมถามชื่อชายแก่ คนนั้น ความรักจึงถาม ความรู้และคนแก่คนอื่นๆ .. “ใครเหรอที่เป็นคนช่วยฉัน” ความรู้ตอบว่า “ เวลา” ความรักถาม “แต่ ทำไมเวลาถึงช่วยฉันล่ะ” ความรู้ยิ้มในความรอบรู้ของตัวเองแล้วตอบความรักว่า “ ก็เพราะว่ามีเพียงเวลาเท่านั้นที่เข้าใจว่าความรักยิ่งใหญ่แค่ไหน”

เป็นไงคะชอบมั๊ย ถ้าใครมีเรื่องสนุกๆ ละก็ ส่งมาได้ค่ะ จะนำมาใส่ไว้ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน