Nasz ludzki dylemat
Gdziekolwiek dzisiaj spojrzymy, widzimy, że świat jest w tarapatach. Meżczyźni i kobiety zewsząd szukają rozwiązania na nieprzezwyciężone problemy natury moralnej, socjalnej, narodowej, oraz międzynarodowej. Pod tym kryje się pragnienie poznania prawdziwego znaczenie życia i przyszłości.
Ludzie pytają z czego świat powstał, jak się zaczęło życie, dlaczego ludzkość ciągle walczy, czemu jest tak wiele nienawiści pomiędzy rasami i grupami etnicznymi? Czy straciliśmy nadzieję na nieprzemijający pokój? Dlaczego ludzka natura jest rozdarta pomiedzy ideałami i czynami, pomiędzy nadzieją na coś lepszego a perwersyjną skłonnością do czynienia czegoś gorszego?
Bez pomocy sił zewnętrznych, człowiek do tej pory nie był w stanie znaleźć satysfakcjonującej odpowiedzi na te problemy. Ale jest nadzieja wszczepiona w każde ludzkie serce; jest to miara wiary, pragnienie do oddania czci jakiejś wyższej mocy, pragnienie znalezienia Boga. Bóg wprawdzie ma odpowiedź
Co mam uczynić
Jego wspaniały plan zbawienia jest objawiony w Jego Słowie, którym jest Biblia. W Ew. Matusza, w pierwszej księdze Nowego Testamentu, w rozdziale 19:16-26, czytamy historię o młodzieńcu, który przyszedł do Jezusa z zapytaniem, które tkwi w każdym z nas: " Co dobrego mam uczynić aby osiągnąć żywot wieczny?".
W odpowiedzi, Jezus rzekł, "Jesli chcesz wejść do żywota, przestrzegaj przykazań." Innymi słowy, jezeli myślisz że możesz zarobić na wieczne życie - zbawienie poprzez uczynki - musisz przestrzegać przykazań. Ponieważ ten młodzieniec był Żydem, dla którego przykazania oznaczały Torę, (pierwsze pięć ksiąg Starego Testamentu) chciał się dowiedzieć, do których to przykazań Jezus się odnosił. Odpowiedź Jezusa podsumowała ostatnie sześć przykazań moralnego prawa, którym jest dekalog, " Miłuj bliźniego swego jak siebie samego" (3 Mojż. 19:18;).
Ponieważ został wychowany jako prawowierny Żyd, młodzieniec odpowiedział, "Tego wszystkiego przestrzegałem czegoż mi jeszcze brakuje?". Innymi słowy, czy czegoś brakuje w moim wykonaniu co mnie pozbawi niebios? Na to Jezus odpowiedział, " Jezeli chcesz być doskonały (czytaj: jesli naprawdę kochasz bliźniego swego jak siebie samego), idź, sprzedaj co posiadasz i rozdaj ubogim, a będziesz miał (mój) skarb w niebie. Potem przyjdź, i naśladuj mnie".
Co za okazja! Ale to było więcej niż ten młodzieniec był wstanie uczynić. On był bogaty i miał wiele majętności. On więc odszedł zasmucony bez zapewnienia wiecznego życia.
Uczniowie Chrystusa byli świadkami tego incydentu, a Jezus użył go aby im pokazać, że kiedy przychodzi do zbawienia, "U ludzi to rzecz niemożliwa, ale u Boga wszystko jest możliwe."(wiersz 26)
Kiedy ludzki wysiłek upada
Ponieważ grzech jest falszerzem, wielu zostało zwiedzionych do uwierzenia, że mogą siebie zbawić przez własne dobre uczynki. Podczas niedawnego przeglądu w trzech miastach Ameryki, zostało postawione pytanie: Kto idzie do nieba a kto idzie do piekla?
Popularną odpowiedzią w każdym miescie było: ci co są dobrzy idą do nieba a ci co są źli idą do piekła.
Ale Biblia jasno naucza, że "z uczynkow zakonu (starania się być dobrym) nie będzie usprawiedliwiony (doświadczony sprawiedliwym) żaden człowiek" (Galacjan 2:16). Paweł powtarza tą samą myśl w L. do Rzymian 3:20;, i dodaje, "gdyż przez zakon jest poznanie grzechu".
Żydzi za dni Chrystusa popełnili tragiczną pomyłkę, ponieważ wierzyli, że mogli być zbawieni przez zachowanie prawa. Z tego powodu, na początku swego duszpasterstwa, Jezus zaprosił tych szczerych Żydow, którzy beznadziejnie próbowali zarobić na zbawienie, i mówił do nich: "Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni
(bardzo zniechęceni), a ja wam dam ukojenie" (Mateusz 11:28;).
Nadzieja dla bezradnych
Jedyną nadzieją zbawienia dla człowieka jest ewangelia naszego Pana Jezusa Chrystusa. Do Nikodema uznanego lidera judaizmu i członka żydowskiej rady nazwanej Sanhadrynem, Jezus zwrócił się tymi słowami, które stały się jednym z ulubionych tekstów biblijnych dla wielu chrześcijan: "Ponieważ Bóg tak umiłował świat (rasę ludzką), że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy kto weń uwierzy nie zginął, ale miał żywot wieczny" Jana 3:16]. Jezus przyszedł na ten świat właśnie w tym celu.
Kiedy czytamy Biblię, zarówno Stary jak i Nowy Testament, odkryjemy trzy bardzo ważne fakty.
1.Wszyscy w Jednym.
Bóg stworzył każdego człowieka-całą ludzkość-w jednym człowieku. W Dziejach Apostolskich 17:26; czytamy: "Z jednego pnia (jednej osoby) wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi". W księdze Genesis 2:7; jest opisane stworzenie Adama. Słowo "Adam" w języku hebrajskim znaczy "ludzkość". Czytamy że Bóg tchnął w Adama dech życia. Chociaż angielska i polska Biblia używa słowa "życie" w liczbie pojedynczej, to jednak orginalny hebrajski tekst, z którego angielska wersja została przetłumaczona, ma słowo "życie" użyte w liczbie mnogiej-"żyć". Bóg nie stworzył jednego człowieka kiedy uczynił Adama, on stworzył całą rasę ludzką w tym jednym człowieku.
2.Zrujnowana Rasa.
Przez człowieka, grzech wszedł na świat. W Nowym Testamencie, a zwłaszcza w L. do Rzymian 5:12; i 1 L. do Koryntian 15:21,22; odkryjemy, że Szatan zrujnował całą ludzkość w jednym człowieku, - Adamie. Kiedy Adam i Ewa zostali stworzeni, Bóg powiedział im aby rozmnożyli tą zbiorowość, którą On w nich stworzył.(Gensis 1:28;). Ale zanim Adam i Ewa zaczęli proces rozmnażania (mieli dzieci), oni zgrzeszyli. Dlatego, został ten grzech Adama przeniesiony na jego dzieci, jego potomków, było to życie, które poprzednio zgrzeszyło. Ponieważ życie, w którym ja i ty się urodziłeś jest przedłużeniem życia Adama, jest ono potępione, to życie musi umrzeć.
Zgodnie z L. do Rzymia 5:12, "Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat". W wierszu 18 Paweł kończy swoją wypowiedź przez stwierdzenie, "Jak przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi, tak też przez dzieło usprawiedliwienia jednego przyszło dla wszystkich ludzi usprawiedliwienie ku żywotowi". Bóg nie wini nas za kłopotliwe położenie w grzechu, w którym jesteśmy z powodu potępienia, które odziedziczyliśmy przy narodzeniu.
W 1 L. do Koryntian 15:21; czytamy: "Skoro bowiem przyszła przez człowieka (liczba pojedyncza ) śmierć, przez człowieka (liczba pojedyncza) też przyszło zmartwychwstanie". W wierszu 22 apostoł wskazuje kim tych dwoje ludzi jest, "Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni". To kieruje nas do trzeciego Faktu.
3.Niesamowita Dobra Nowina.
Niesamowitą dobrą nowiną jest to, że Bóg odkupił całą ludzkość w jednym człowieku, Jezusie Chrystusie, tak jak Szatan zrujnował całą ludzkość w jednym człowieku, Adamie.
Bez naszego wyboru
Ale jest jedna rożnica: musimy jasno zrozumieć co Adam wyrządził ludzkości. My nie mieliśmy w tym żadnego wyboru. Jest to naszym wspólnym dziedzictwem dlatego, że jesteśmy z natury potomkami Adama. Ale ponieważ Bóg tak umiłował świat, że to czego dokonał dla nas w Chrystusie jest darem. I tak jak z każdym darem, nie możemy się nim radować dopóki go nie otrzymamy.
Ewangelia w pigułce
Cały plan zbawienia "w pigułce" znajdujemy w L. do Efezjan 2:4-6; w pierwszych trzech wierszach tego rozdziału apostoł Paweł maluje bardzo ciemny, ponury i beznadziejny obraz ludzkości. Czyni tak, ponieważ dobra nowina zbawienia, którą Bóg darował poprzez Jezusa Chrystusa nie jest dla dobrych ludzi; jest ona dla grzeszników którzy potrzebują Zbawiciela.
W 1 L. do Tesaloniczan 1:15; Paweł mówi, "Chrystus Jezus przyszedł na świat aby zbawić grzeszników". On mówi o grzesznikach, grzesznikach w stu procentach, którymi my jesteśmy. Aby dar zbawienia i plan zbawienia, którego dostępujemy w Jezusie Chrystusie, stał się efektywnym w nas indywidualnie, Bóg musi naipierw zniszczyć całą ufność, którą człowiek ma w sobie odnośnie zbawienia.
Grzech jest fałszerzem. Zwodzi nas do wierzenia, że możemy się sami zbawić przez nasze dobre uczynki. Ale Biblia wyraża się jasno: "Nie ma ani jednego sprawiedliwego, nie masz kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego" (Rzymian 3:9-12;).
Zniechęcony
List Pawła do Efezjan był więziennym listem. Paweł był pastorem Efezu przez trzy lata , ale teraz został uwięziony w rzymskiej ciemnicy za wygłaszanie Chrystusa. Wielu członków kościoła Efezu zostało bardzo znięcheconych. Myśleli, że skoro Bóg nie był w stanie ochronić ich pastora, wielkiego apostoła Pawła, który obumiera w Rzymskim więzieniu. Jaka więc jest nadzieja dla nich.
Tak więc Paweł napisał ten wspaniały list, który jest nazywany królową listów Pawła. W L. do Efezjan 2:1-3; przypomina chrześcijanom z Efezu, że nie zostali zbawieni ponieważ byli dobrzy. Byli grzesznikami, dwojako przez swoje osiągnięcia jak i z natury, - ale byli zbawieni przez łaskę.
Kościół w Efezie był mieszanką Żydow i nie Żydow, i w L. do Efezjan 2:1-3; Paweł zwraca się do nie żydowskich wiernych, " I wy umarliście przez upadki i grzechy wasze ". Innymi słowy , nie mieli duchowego życia przed nawróceniem.
W wierszu 2, Paweł mówi o ich poprzednich grzechach "W których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha , który działa w synach opornych" do ewangelii). On mówi, byliście grzesznikami z natury, a także byliście grzesznikami z waszych dokonań. Jakkolwiek na to nie patrząc, byliście grzesznikami.
W wierszu 3 Paweł zwraca się do swoich żydowskich braci, "Wsród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś (nie tylko wy poganie, ale nawet my żydzi, którzy żyliśmy pomiędzy poganami), w pożądliwościach ciała naszego, ulegając woli ciała i zmysłów,i byliśmy z natury dziećmi gniewu jak i inni". Innymi słowy, nasza sytuacja jako Żydów jest taka sama jak i pogan. My, Żydzi i poganie, jesteśmy grzesznikami z natury i przez wykonanie. Także, w L. do Rzymian 3:23; Paweł mówi, "Nie ma bowiem róznicy (pomiedzy żydami poganami), gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej.
Ożywieni z martwych
Po namalowaniu tego ciemnego, przygnębiającego obrazu, Paweł przedstawia wspaniałą nowinę o zbawieniu.W L. do Efezjan 2:4; "Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie pomimo tego, że wszyscy jesteśmy grzesznikami, zasługującymi na potępienie i śmierć, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście". Zgodnie z tym wierszem , zostaliśmy odkupieni w Chrystusie z powodu wielkiej miłości Bożej dla ludzi. Fundamentem, i źródłem naszego zbawienia jest miłość Boża.
Obca miłość
Tutaj istnieje główny problem, ponieważ słowo jakiego Paweł używa aby opisać miłość, nie ma swojego odpowiednika w języku polskim ani angielskim. Mamy tylko jedno słowo na miłość w angielskim i polskim. Niezależnie czy mówimy o miłości pomiędzy mężem i żoną, rodzicami i dziećmi albo chłopcem i dziewczyną, miłość którą mamy dla naszych zwierząt czy jedzenia, albo bohatera wyswietlanego w filmach, zawsze używamy tego samego słowa.
Dlatego, kiedy czytamy w 1 L. Jana 4:8; "Bóg jest miłością", to projektujemy te ludzkie ideały miłości na Boga. W momencie kiedy to czynimy, perwersujemy biblijną koncepcję Bożej miłości, a także perwersujemy ewangelię. Słowem tym, którego Paweł użył jest "Agape", jedno z czterech słów w języku greckim, których mógł użyć aby opisać miłość. Aby opisać miłość Bożą, wybrał rzeczownik agape, który uchodził za obskurny pośród świeckich Greków, ale jest słowem użytym w Nowym Testamencie do opisania miłości Bożej.
"Bóg jest agape". I to jest ta agape, która jest podstawą naszego zbawienia. Jest to niesamowicie istotne abyśmy zrozumieli miłość agape ponieważ na jej podstawie Bóg nas ocalił. Jeżeli wrzucimy nasz obraz miłości na Boga, jest gwarantowane, że wypaczymy ewangelię; upadniemy w zrozumieniu nieskończonej dobrej nowiny zbawienia. Są dwa główne miejsca gdzie ludzka miłość i Boża miłość są nie tylko różne, ale też dokładnie przeciwne. Tylko wtedy, kiedy zrozumiemy miłość Bożą tak jak jest ona objawiona w Nowym Testamencie, będziemy mogli zrozumieć dobrą nowinę zbawienia, ewangelię naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Miłość Warunkowa (Kocham cię jeśli..)
Ludzka miłość jest warunkowa, co oznacza, że zależy od naszego wyglądu albo dobroci, i dlatego potrzebuje być wzniecana. Ludzka miłość nie kocha drugiego automatycznie. Obiekt musi być dobry albo przyjemny dla nas, ponieważ ludzka miłość oczekuje w zamian pewnych przywilejów. Kochamy tylko gdy jesteśmy kochani. Jeżeli staniemy się wrogami, nasza miłość zanika. Ludzka miłość jest złym fundamentem dla ewangelii, ponieważ jeśli narzucimy tego rodzaju warunkową miłość na Boga, wtedy ewangelia przestaje być dobrą nowiną a staje się dobrą radą, która mówi, że jeżeli nie będziemy dobrzy, Jezus nie weźmie nas do nieba. To natomiast zaprzecza dobrej nowinie ewangelii.
Bezwarunkowa Miłość (Kocham cię pomimo..)
W kompletnym kontraście do warunkowej miłości, Boża miłość ( agape) jest bezwarunkowa; jest spontaniczna; nie inicjowana ani zależna od naszej dobroci. Paweł wyjaśnia tą miłość Bożą kiedy mówi do Chrześcijan w Rzymie: " A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany " (L. do Rzymian 5:5;). Potem uwydatnia miłość Bożą w kontraście do miłości ludzkiej.
Sami jesteśmy bezsilni
"Wszak Chrystus, gdy jeszcze byliśmy słabi, we właściwym czasie umarł za bezbożnych".
(L. do Rzymian 5:6;) Słowo "bezbożny" znaczy zły. Byliśmy bezsilni, nie wstanie zbawić siebie, ale Chrystus umarł za nas, ponieważ miłość Chrystusa jest bezwarunkowa.
W L. do Rzymian 5:7 Paweł opisuje ludzką miłość: "Rzadko się zdarza, że ktoś umrze za sprawiedliwego; prędzej za dobrego gotów ktoś umrzeć". Istoty ludzkie są znane z gotowości oddania swego życia za ukochanych, przyjaciół, ukochany kraj, ale nawet to jest rzadkością.
W wierszu 8, mamy opisaną Bożą miłość w zupełnym kontraście do ludzkiej miłości, która jest ograniczona do tych, którzy są dobrzy "Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł". Chrystus za nas umarł kiedy jeszcze byliśmy bezsilni i źli. On nas odkupił. To jest ta niesamowita prawda Bożej miłości.
W wierszu 10 Paweł kroczy dalej: "Jeśli bowiem będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej będąc pojednani, dostąpimy zbawienia przez życie Jego". Dlatego też Boża miłość, która jest bezwarunkowa, jest fundamentem naszego zbawienia. Paweł mówi nam w L. do Efezjan 2:4;, że z powodu tej miłości Bóg jest w stanie nas odkupić.
Ponad "Aż nas śmierć rozłączy"
Ludzka miłość jest zmienna, jest warunkowa, dlatego się wacha i nie można na niej polegać. Piotr był szczery kiedy powiedział Jezusowi, "Choćbym miał z tobą umrzeć, nie zaprę się ciebie" (Ew. Mateusza 26:35;). Ale kiedy jego ludzka miłość, którą miał dla Chrystusa, została wystawiona na próbę parę godzin później, wyparł się Jezusa, nie raz, nie dwa, ale trzy razy, a trzecim razem wyparł się z przekleństwem.
Z tego powodu, że ludzka miłość jest zmienna, wachająca się, i nie można na niej polegać, jest tyle rozwodów w naszym kraju. Mężczyźni i kobiety zakochują się w sobie i się żenią, ale po paru latach to się kończy rozwodem. Lecz miłość Boża jest niezmienna. U Jeremiasza 31:3; Bóg mówi do zbuntowanych żydow, "Miłością wieczną umiłowałem cię".
W 1 L.do Koryntian 13:8; czytamy, "Miłość (agape) nigdy nie ustaje". W Ew. Jana 13:1; jest powiedziane, że Jezus umiłował swoich uczniów aż do końca, pomimo zdrady Judasza, i egoistycznej motywacji reszty. w L. do Rzymian 8:35-39; Paweł mówi, "Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz? On mówi, że w czasie ucisku będziemy się czuli porzuceni, ale faktem jest, albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przeszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie Panu naszym".
Odwrócone królestwo
Boża miłość jest niezmienna, bezwarunkowa, i istotnie nie samolubna. Nie szuka swego. Z powodu tej miłości, Jezus, który sam jest Bogiem, zszedł niżej i niżej. Stał się człowiekiem, i zszedł jeszcze niżej, aby odpowiedzieć śmierci na krzyżu, abyśmy ty i ja mogli być zbawieni. On umiłował nas do końca. Paweł mówi w 2 L. do Koryntian 8:9; “ będąc bogatym stał się dla was ubogim, abyście ubóstwem jego ubogaceni zostali.
Następnie w L. do Filipian 2:6-8; Paweł mówi, że "wyparł się samego siebie" aby móc zostać naszym zbawicielem.
W kompletnym kontraście, ludzka miłość jest samolubna i egocentryczna; dlatego zawsze szuka wyższego miejsca. Ekonomicznie, religijnie, akademicko, socjalnie człowiek zawsze próbuje wznieść się wyżej i wyżej ponieważ chce być pierwszy. W pełnym przeciwieństwie, Bóg zszedł niżej i niżej dla nas. To jest podstawa naszego zbawienia.
Ale fakt, że Bóg nas kocha bezwarunkowo nie wystarcza aby nas zbawić. Bóg jest święty i sprawiedliwy; dlatego nie może usprawieliwić grzesznika bez zachowania swej integralności względem Swego prawa.
W Chrystusie
Z tym jasnym zrozumieniem Bożej miłości, czytamy w L. do Efezjan 2:4-6;
"Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował, i nas, którzy umarliśmy przez upadki, ożywił wraz z Chrystusem - łaską zbawieni jesteście. I wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebiańskich w Chrystusie Jezusie".
W mocnym zdaniu Paweł podnosi kluczową frazę, która wpleciona jest we wszystkich jego listach. Jeżeli byśmy wymazali tą frazę, niewiele zostałoby z Pawłowego wykładu ewangelii. Ta powtarzająca się fraza jest centralnym tematem teologii Pawła, I jest naszą drogą do zbawienia.
W wierszu 4, Paweł powiedział, że Bóg nas ocalił ponieważ nas umiłował. W wierszu 5, powiedział, że nas ożywił i zbawił przez łaskę; i w końcu wzbudził nas i"posadził" w niebie: wszystko to w Chrystusie. Kluczowa fraza jest "w Chrystusie".
Ta fraza jest także wyrażona w podobnych zwrotach, np. "w nim" albo "przez niego"
"w umiłowanym", "razem w nim", etc. te frazy są synonimami i znaczą "w Chrytusie". Prawda ukryta za tą frazą była objawiona przez Chrystusa kiedy powiedział swoim uczniom, "Trwajcie we mnie" (E.Jana 15:4;).
Słowo "w Chrystusie" jest kluczowym słowem ewangelii, i jeżeli nie rozumiemy co Nowy Testament, a specjalnie Paweł ma na myśli przez słowo "w Chrystusie", nigdy nie będziemy w stanie zrozumieć wspaniałej wiadomości Ewangelii, dobrej nowiny zbawienia.
Fraza "w Chrystusie" jest sercem nowiny ewangelii. Jako Chrzescijanie, nie mamy nic poza tym co mamy w Chrystusie. Cała nasza nadzieja, wszystko w czym się radujemy jako wierni-poszukujący usprawiedliwienia, święte życie, zwycięstwo nad mocą ciała, uświęcenie, blogosławiona nadzieja chwały, którą będziemy mieć przy drugim przyjściu Chrystusa - wszystkie te rozgałęzienia dobrej nowiny zbawienia są zawsze nasze "w Chrystusie". Spoza Niego nie mamy nic oprócz grzechu, potępienia i śmierci, którą odziedziczyliśmy od Adama.
Chociaż Bóg nas kocha bezwarunkowo, i ponieważ jest świętym i sprawiedliwym Bogiem, nie może nas zbawić poprzez wybaczenie naszych grzechow. My ciągle przebaczamy winy naszym dzieciom i grzech innych, ale Bóg nie może tego dokonać bezwarunkowo, ponieważ on jest sprawiedliwym Bogiem.
Solidarność
Tak więc pytanie jest, W jaki sposób Bóg zbawił ludzkość?. Jak Bóg może usprawiedliwić bezbożnych (L. do Rzymian 4:5;), którzy wierzą w Jezusa i w tym samym czasie zachować integralność swego świętego prawa które potępia grzesznika? Czy On omija prawo. Bóg nie może powiedzieć, - Jestem niepodlegly i dlatego nie muszę zachować własnego prawa. A ponieważ kocham bezwarunkowo tą zbuntowaną, grzeszną rasę ludzką, zabiorę ich do nieba. Bóg nie może tego zrobić, ponieważ jest on zawsze sprawiedliwy i niezaprzeczalny. Tak więc odpowiedzią na to pytanie jest idea "w Chrystusie".
Wyrażenie "w Chrystusie" jest raczej trudne do zrozumienia tak jak "musisz się na nowo narodzić" było trudne do zrozumienia dla Nikodema. "jak człowiek może się narodzić kiedy jest stary?" Nikodem zapytał. " zapewne nie może wejść do łona matki swojej i urodzić się"(Jan 3:4). Podobnie myśl "w Chrystusie" jest trudna dla nas do zrozumienia. To jest specjalnie widoczne w umysłach zachodu, ponieważ w zachodnim świecie myślimy w indywidualnych kategoriach, a myśl "w Chrystusie" jest oparta na czymś co jest znane jako biblijna solidarność - wielu w jednym.
Aby pomóc nam zrozumieć co to oznacza spójrzmy na dwa przykłady w Bibli, co nam także pomoże zrozumieć co Bóg mówi w L. do Efezjan 2. Pierwszy przykład znajdujemy w L. do Rzymian. Cytujac ze Starego Testamentu, apostoł Paweł zwraca się do wierzących Żydów w Rzymie. Bóg mówi do Rebeki, żony Izaaka: "powiedziano jej, że starszy będzie służyć młodszemu"(L. do Rzymian 9:12;).
Bóg mówił w języku "solidarności". Kiedy użył słowa "starszy" nie odnosił się do Ezawa, ale do Edomitów, którzy byli potomkami Ezawa. Kiedy uzył słowa "młodszy" nie odnosił się do Jakuba jako osoby, ale do Izrelitów, którzy byli potomkami Jakuba ( zob. Genesis 25:21-23;). To jest prawdą, że Edomici, potomkowie Ezawa, służyli Izrelitom, potomkom Jakuba. To jest solidarność.
Innym przykładem w Nowym Testamencie, który jest pomocny w zrozumieniu co Paweł mówi przez frazę "w Chrystusie" jest tekst znaleziony w L. do Hebrajczyków 5-8;. Paweł próbuje przekonać żydowskich Chrzescijan, że Chrystus, jako ich arcykapłan w niebiańskiej świątyni, jest o wiele wyższy od lewickiego kapłaństwa Judaizmu. Ci żydowscy Chrzescijanie byli w ciągłym niebezpieczeństwie odrzucenia Chrystusa i powrotu do Judaizmu. Tak więc Paweł im powiedział, odrzucenie Chrystusa jako waszego arcykapłana i wrócenie do Leviego jest krokiem do tyłu. Nie oddawaj rzeczywistości za zastępstwo.
Ale żeby ich przekonać aby nie odrzucali wiary w Chrystusa jako ich Arcykapłana, Paweł musiał udowodnić, że Chrystus, jako arcykapłan wierzących, był wyższy od kapłaństwa lewickiego w ziemskiej świątyni, które było praktykowane w czasach Starego Testamentu. Jak tego dokonał?
1.Chrystus nie mógł należeć do kapłaństwa Leviego ponieważ zgodnie z prawem Mojżesza, on musiałby być potomkiem Leviego. Chrystus urodził się w pokoleniu Judy. Oboje Józef i Maria byli z pokolenia Judy, tak więc Chrystus jest arykapłanem według porządku Melchisedeka (L. do Hebrajczyków 7:7-10; Kapłan który istniał w dniach Abrachama (L. do Hebrajczyków 6:20;).
2.Po ustaleniu tego faktu, Paweł dalej wyjaśnił, że Melchisedek był wyższy od Leviego. Dowodem był fakt, że Levi płacił dziesięcinę Melisedekowi (L. do Hebrajczykow 7:10;). Jednakże, jeżeli czytasz Stary testament, to zauważysz, że Levi, jako osoba, nigdy nie płacił dziesięciny Melchisedekowi. To był Abraham, który zapłacił dziesięcinę. Wytłumaczeniem tego faktu jest to, że chociaż Levi, prawnuczek Abrachama, nie żył kiedy Abraham poznał Mechisedeka, był on w lędźwiach swego ojca, dlatego Levi byl wciągnięty w płacenie dziesięciny Melisedekowi w Abrachamie. Ponieważ ja i ty byliśmy w Adamie kiedy zgrzeszył, dlatego cierpimy konsekwencję jego grzechu.
Podobnie, przy wcieleniu, Bóg wziął zbiorowe życie człowieczeństwa, do którego my należymy, i które potrzebuje odkupienia, i w łonie Marii, Bóg zjednoczył człowieczeństwo i boskie życie Chrystusa. Tak więc kiedy Chrystus przyszedł na ten świat,był zarówno Bogiem i człowiekiem. Ludzkim aspektem Chrystusa było na prawdę zbiorowe życie rasy ludzkiej, którą On przyszedł odkupić. Dlatego Jezus jest nazwany drugim albo ostatnim Adamem (ludzkością)(1 L. do Koryntian 15:45;)
Upoważniony
To nas nie zbawiło ale upoważniło Jezusa do zostania naszym legalnym zatępcą albo przedstawicielem. Z tym na myśli, powróćmy do L. do Efezjan 2:5. Paweł powiedział, że Bóg ożywił nas, którzy umarliśmy przez upadki i grzech. To oznacza, że duchowo nas ożywił kiedy byłeś zjednoczony z boskością Chrystusa przy wcieleniu. Potem dodaje: "łaską zbawieni jesteście". To jest mocne stwierdzenie. On mówi, że przez Jego doskonałe życie i ofiarodawczą śmierć, On w pełni zaspokoił prawo, aby rasa ludzka mogła być zbawiona przez łaskę.
On
wszystkiego dokonał
Są dwie rzeczy, których prawo domaga się od Chrystusa jako naszego Zastępcy, abyśmy w pełni mogli być zbawieni od grzechu:
Jezus musi doskonale wypełnić Prawo. W ciągu swoich 33 lat na ziemi wypełnił on prawo doskonale. Powiedział Żydom, że nie przyszedł odrzucić prawo ale go wypełnić(zob. E. Mateusza 5). W L. do Rzymian 10:4; Paweł nam mówi, że "końcem zakonu (czytaj: wypełnieniem)jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy kto wierzy". Ponieważ człowieczeństwo Chrystusa było naszą zbiorową ludzkością, byliśmy w nim przez akt Boga, tak więc Jego posłuszeństwo może być zaliczone albo przypisane nam, ponieważ my w Nim wykonaliśmy doskonale prawo.
Ale nadal to nie wystarczyło aby nas zbawić, ponieważ jesteśmy grzesznikami, a prawo mówi, "Dusza która grzeszy musi umrzeć" (Ks. Ezechiela 18;4;). W żydowskim systemie, chłopiec nie był mężczyzną aż do 30 roku życia. Więc Jezus, po doskonałym wypełnieniu prawa od narodzenia do męskości, wziął naszą zbiorową ludzkość na krzyż. Tam poddał tą ludzkość stawce grzechu, tak więc kiedy umarł na krzyżu nie umierał tylko jeden człowiek "zamiast" wszystkich ludzi, ale cała ludzkość umarła w nim .
Pomimo tego że Biblia naucza, że Chrystus umarł za nas , albo w naszym miejscu jako nasz Zastępca, powodem dla którego on mógł umrzeć za nas jest to, że każdy człowiek był w nim. Innymi słowy, jego śmierć była zbiorową śmiercią "jeden umarł za wszystkich dlatego wszyscy umarli" 2 L. do Koryntian 5:14;. Wszyscy ludzie umarli w jednym człowieku, Jezusie Chrystusie. To nie oznacza, że zapłaciliśmy cenę za grzech. On zapłacił cenę za grzech, ale my byliśmy uwiązani w śmierć tak jak Levi był uwiązany kiedy Abraham zapłacił dziesięcinę Melchisedekowi.
Ogarniająca Miłość
To jest jasno wypowiedziane w 2 L. do Koryntian 5:14; Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas, którzy doszlismy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli. Tak, jeden za wszystkich umarł, ale wszyscy umarliśmy w Nim. Wszyscy umarli w jednym, a On umarł za wszystkich ponieważ byliśmy w nim. To mówi Paweł w L. do Efezjan 2:5; przez łaskę zbawieni jesteście.
To jest doskonałe życie Chrystusa i ofiarodawcza śmierć, życie i śmierć Chrystusa, które w pełni zadość uczyniło prawu Boga w imieniu całej rasy ludzkiej. Przez ten podwójny akt, Chrystus zmienił status rasy ludzkiej z potępienia do usprawiedliwienia do życia. To jest niesamowicie dobra nowina ewangelii (L. do Rzymian 5:18;).
Ten punkt jest tak istotny, że spójrzymy na następny tekst, 1 L. do Koryntian 1:30; " Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie". Zauważ że trzy osoby są zaangażowane. Jest "wy", która jest liczbą mnogą i "Chrystus". Następna część tego wiersza identyfikuje "On". "Który stał się dla nas mądrością od Boga. Tak więc "On" to jest Bóg. Paweł mówi nam, że Bóg wziął całą ludzkość i umieścił nas w Chrystusie. "Ty" to my, a Chrystus jest Synem Boga. To jest to czego Bóg dokonał dla nas przy wcieleniu.
Nowa historia
Dalej Paweł mówi, że Bóg uczynił Chrystusa mądrością dla nas. Słowo "Mądrość" znaczy "specjalna wiedza". Pamiętaj co Jezus powiedział w E. Jana 8:32; "Wtedy będziecie znali prawdę, a prawda was wyswobodzi". Przez prawdę miał na myśli Siebie. W wierszu 36 czytamy; "Jeżeli Syn was uwolni, naprawdę wolnymi będziecie". Tą specjalną wiedzą jest Jezus Chrystus i on ukrzyżowany.
Tak jak Paweł napisał w L. do Koryntian, "Ale wy dzięki Niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla was mądrością od Boga i sprawiedliwością i poświeceniem i odkupieniem. Aby, jak napisano: kto się chlubi, w Panu się chlubił"(1 L. do Koryntian 1:30,31;).
To może być bardzo prosto zilustrowane. Weź kawałek papieru, ktory reprezentuje nas, i umieść go w Biblii, która reprezetuje Jezusa Chrystusa, ponieważ E. Jana 1:14; mówi nam, że On jest Słowem Boga, które ciałem się stało. Przez to staliśmy się jednym. Jeżeli zawiniesz Biblię w brązowy papier i wyślesz ją do innego kraju, papier który nas reprezentuje, też tam dojdzie. Papier nigdy nie może głosić, że sam tam zaszedł, ale może stwierdzić legalnie, że dotarł tam z Biblią. Powiedzmy, że po dowiezieniu Bibli na pocztę, wybuchł tam pożar i Biblia się spaliła. Co się stanie z papierem? Papier(my), który jest w Biblii (Chrystusie) też się spali.
Historia Biblii staje się hitorią papieru, ponieważ te dwa stały się jednym. Gdzie Biblia idzie, tam papier idzie. Co sie staje z Biblią, staje się z papierem. To ilustruje, jak Bóg ocalił nas w Chrystusie. Bóg umieszcza nas w Chrysusie abyśmy mogli przypisać naszą historię w Chrystusie aby móc zmienić nasz status z potępienia do usprawiedliwienia.
To Paweł przekazuje kiedy mówi, że "przez łaskę zbawieni jesteście".
Spoza tego świata
Po naszym odkupieniu przez Chrystusa poprzez swoje życie i śmierć, Paweł mówi nam w L. do Efezjan 2:6; "I wraz z Nim nas wzbudził..."Byliśmy z Nim przy wcieleniu, bylismy z Nim w jego doskonałym życiu; byliśmy z Nim na krzyżu; i teraz jestesśmy z Nim przy zmartwychwstaniu. On poszedł do nieba i usiadł po prawicy Boga, i my z Nim byliśmy. Paweł powiedział w L. do Efezjan 2:6; "I wraz z Nim nas wzbudził, i wraz z Nim posadził w okręgach niebieskich w Jezusie Chrystusie".
Co Bóg dokonał dla nas w Chrystusie jest Bożym darem dla ludzkości, ale ponieważ Bóg stworzył nas z wolną wolą, musi być na to jakaś ludzka odpowiedź. Odpowiedzią jest wiara. Paweł powiedział w L. do Efezjan 2:8-9; "Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar. Nie z uczynków aby się kto nie chlubił". Zbawienie jest w pełni, stu procentowo darmowym darem dla nas, danym wiecznym kosztem przez Boga.
Rzeczywistość wiary
Dar nie staje się naszym automatycznie. Musimy wierzyć, i mieć wiarę. Wiarę, która zdefiniowana jest w Nowym Testamencie i zawiera trzy ważne elementy.
Aby mieć prawdziwą wiarę, najpierw musimy znać ewangelię. Musimy znać prawdę jaką ona jest w Chrystusie. Paweł mówi w L. do Rzymian 10:17; "Wiara tedy jest ze słuchania, a słuchanie przez słowo Chrystusowe". Dlatego Jezus wysłał uczniów swoich aby poszli w świat i nauczali ewangelii każdemu stworzeniu zob. E. Marka 16:15;.
Samo poznanie ewangelii nie wystarcza. Musimy wierzyć tej prawdzie tak jaką ona jest w Chrystusie. Wierzyć znaczy mentalnie zgadzać się z tą prawdą. Jezus powiedział, "Kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem lecz przeszedł ze śmierci do żywota"(E. Jana 5:24;). Niestety wielu Chrzescijan tutaj się zatrzymuje.
Trzeci element jest bardzo istotny. Musimy być posłuszni prawdzie. Paweł przypomniał Chrzescijanom w Rzymie, "Przez którego otrzymaliśmy łaskę i apostolstwo, abyśmy dla imienia Jego przywiedli do posłuszeństwa wiary wszystkie narody"(L. do Rzymian 1:5;). W L. do Rzymian 10:16;,Paweł mówi żydowskiemu narodowi, że powodem dla, którego są zgubieni jest to, że "nie dali posłuchu dobrej nowinie". W L. do Galacjan 5:7; mówi on do Galacjan, "Biegliscie dobrze. Któż wam przeszkodził być posłusznymi prawdzie (ewangelii)?".
Posłuszeństwo Dobrej Nowinie
Posłuszeństwo ewangelii po prostu oznacza oddanie woli dla prawdy takiej jaką ona jest w Chrystusie. Ponieważ ty i ja jesteśmy grzesznikami, prawo potępia nas na śmierć. Nie mamy wyboru. Musimy umrzeć. Ale jest jedno wyjście,my możemy umrzeć w Chrystusie, śmiercią, która miała miejsce 2000 lat temu , a teraz możemy zaakceptować jego śmierć jako naszą. Jest nadzieja, ponieważ Chrystus nie pozostał w grobie. On wstał z martwych. Jeżeli zdecydujesz się umrzeć poza Chrystusem, tam nie ma zmartwychwstania ponieważ stawką grzechu jest "pożegnanie" z życiem na zawsze. Nawet jeśli staniesz się Chrzescijaninem, ty umrzesz. Ale ta śmierć jest tylko snem, ponieważ tutaj jest nadzieja zmartychwstania (zob. 1 L. do Koryntian 15:20-23;).
Predestynowany
W momencie kiedy zakceptujemy dar zbawienia przez wiarę w Jezusie Chrystusie, otrzymujemy wszystkie błogosławieństwa, które przychodzą do tych, którzy sluchają, wierzą i są posłuszni ewangelii. L. do Efezjan 1:3-6; zapisuje naszą radość: "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem Jego w miłości".
W Chrystusie jesteśmy święci i bez winy "Przeznaczył nas dla siebie do synostwa przez Jezusa Chrystusa według upodobania woli swojej. Ku uwielbieniu chwalebnej łaski swojej, którą nas obdarzył w umiłowanym".
Uczynki wiary
Paweł mówi, że nie tylko mamy pokój z Jezusem Chrystusem, ale w L. do Efezjan 2:10; mówi nam, że Bóg "stworzył nas w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili". Szczere usprawiedliwienie przez wiarę nie tylko przynosi pokój z Bogiem i nadzieję wiecznego życia, ale też zmienia kierunek życia tak, że Duch Święty zamieszkuje w nas. Przez Ducha Świętego zaczynamy żyć życiem dobrych uczynków i miłosnego posłuszeństwa Jego słowu, które jest owocem zbawienia. Te dobre uczynki nie mają miary, ale są dowodem usprawiedliwienia przez wiarę.
Wiara jest dowodem!
To jest dobra nowina zbawienia, z którą Bóg posłał Swego Syna aby mógł ją przynieść dla całej ludzkości. Pytanie jest, Co muszę zrobić, żeby zostać zbawionym? Odpowiedzią jest "uwierz (miej wiarę) w Pana Jezusa Chrystusa a będziesz zbawiony". Uwolniony od potępienia przez prawo, pozwól Chrystusowi żyć w tobie aby świat mógł zobaczyć Chrystusa w tobie, nadzieję chwały, to jest moją nadzieją dla ciebie w imieniu Jezusa Chrystusa.
Amen.