 |
| |
Hash en kif uit de Rif
De meeste Marokkanen in ons land zijn afkomstig uit dat gebied, dat als armste deel van Marokko geld. Van het telen van cannabis leven in het noordelijke Rifgebergte van Marokko naar schatting zo´n 12.000 families. De hash, dat is zo´n beetje het enige waar wat geld mee te verdienen is. En dat willen ze deze toch al zo geplaagde bergbewoners nu ook afpikken. Tenminste, als we de heer Hassan Amrani, directeur van het bureau voor de economische ontwikkeling van Noord-Marokko moeten geloven. Hij deed zijn uitspraak na afloop van zijn bezoek (begin maart) aan een topman van de VN-organisatie die zich bezighoudt met drugs. Diezelfde Amrani leidde op 25 oktober vorig jaar Willem-Alexander rond in el-Hoceima in noord-Marokko. Voor Het Huis van Oranje een ontzettend historische reis. Voor het eerst dat er een echte Oranje volbloed op bezoek kwam. Terwijl Marokko in 1610 het eerste Arabische land was dat de onafhankelijkheid van Holland erkende en Holland in 1999 de belangrijkse buitenlandse investeerder in Marokko was. Nadat ze in Marokko meer dan 390 jaar tevergeefs op een echte Oranje hadden zitten wachten, daalde op dinsdag 24 oktober een Gulfstream van de Koninklijke Luchtmacht uit de hemel neer. Oder aan de trap op het vliegveld van Rabat stond de 30-jarige broer van de Marokkaanse koning, Moulay Rashid. Die kreeg terplekke de slappe lach van de in Marokko woonachtige Nederlandse kinderen in speciaal gemaakte oranje djelaba's (de traditionele Marokkaanse capes met capuchon). "Ik hoop niet dat dit hier mode zal gaan worden" hikte Moulay Rashid, zich bijna verslikkend in zijn lach. Zijn broer, de huidige Marokkaanse koning Mohamed VI, kent ons land goed. Hij was destijds de jongste aanwezige bij de kroning van Willems moeder in Amsterdam. Zover bekend droeg hij toen geen Oranje djelaba. Later, tijdens zijn stage in Brussel werd hij veelvldig in Amsterdam gesignaleerd. Terwijl Prins Pils zijn eerste stappen op Marokkaanse bodem zette, uiten de Marokkaanse spreekbuizen in Holland over schier mystieke krachten die aan het bezoek zouden zijn verbonden. PvdA-Kamerlid Khadija Arib orakelde in het NRC dat het zou leiden tot "grotere participatie van Marokkanen in de Nederlandse samenleving". Ahmed Akariou, bestuurslid van het Komité Marokkaanse Arbeiders dacht dat Nederland nu een andere mening zou krijgen "over de Maroc". Hoogtepunt was natuurlijk niet het dineetje op het paleis maar de trip van Bea´s zoon naar de haven van het hashgebied in het noorden van Marokko. El-Hoceima (Alhoceima) telt 60.000 inwoners en ligt door een tekort aan goede wegen nogal geïsoleerd van de rest van Marokko. De toegang tot het achterland is dan wel beperkt, maar via lucht en zee zijn er grote mogelijkheden, die vooral door smokkelaars worden benut. Al een halve eeuw geleden werden er plannen bekend gemaakt voor een autoweg langs de gehele noordkust tot aan Algerije. Om de tien jaar worden er nieuwe plannen voor die verkeersweg en het daarmee samenhangende einde van de cannabisteelt afgekondigd. Officieel bezocht W-A dit gebied niet vanwege de uitstekende hash, maar omdat de roots van de meeste van de 252.000 in Nederland wonende Marokkanen hier liggen. De prins had van tevoren aangegeven het zeer op prijs te stellen enkele van de mensen te ontmoeten die met hulp van de Nederlandse regering en allerhande instanties waren teruggekeerd en er bedrijfjes zou hebben opgezet. Op de papieren van de instanties zag het er allemaal succesvol uit. De werkelijkheid was wel even slikken voo W-A toen deze ter plekke verscheen. Die Hassan Amrani van dat bureau voor de economische ontwikkeling van Noord-Marokko kan dan wel brullen dat er een eind moet komen aan die hashteelt, hij heeft de 12.000 families die daar van leven niets anders te bieden dan die nieuwe weg langs el-Hoceima. Officieel is de plaats afhankelijk van wat visserij en een paar toeristen. Daar profiteert de bevolking nauwelijks van, want de Franse toeristen die naar de plaats komen, doen dit via ClubMed, die iedereen veilig binnen de muren van de omheiningen houdt, wat het stadje wordt niet voor niets door buitenlandse waarnemers betiteld als ,,roversnest'' . Directeur Amrani was niet in staat ook maar één van die op papier zo geweldig geslaagde remigranten op te trommelen om Willem-Alexander op de hoogte te brengen van de zegeningen van de terugkeer naar eigen land. Dat was niet erg, want er had voor het eerst in de geschiedenis van het Huis van Oranje rechtstreeks contact plaats tussen de Prins van Oranje met een Marokkaanse coffeeshopeigenaar. Een Mokro afkomstig uit Breda. Die was toevallig op "vakantie". Dat kwam goed uit, want anders hadden ze helemaal niemand om de Prins van Oranje tevreden te stellen. Blijft natuurlijk belachelijk dat de Prins van Oranje helemaal naar Marokko gaat om daat een coffeeshophouder te ontmoeten. Alsof er op in de omgeving van het Noordeinde geen hash te koop zou zijn, NafferUnitedEchte NetNaffers zijn verbonden door deze SiteRing. Zij laten zien waar Naffers voor staan! Be a Naffer Now... en installeer de SiteRing ff op jouw eigen website. Zo´n SiteRing ziet er zo uit:
Als aspirant lid van onze internet-gang klik je hierboven op de "Join" knop om je aan te melden bij de Naffer-club.
|
|||||||||
